Туѓина пуста далечина

Спремај ми либе кошула бела,
сокри од око ти солза врела.
На пат ќе одам утре во зори,
в' туѓина пуста со другари мои.

Туѓина, пуста далечина,
одам рано пред месечина.
Оставам дробни дечиња мои,
чувај ги мила, ко очите свои.

Во скут ми седат дечиња мали,
мојата рака нежно ги гали.
Како да појдам, срце се кине,
гушни ме ќерко, гушни ме сине.

Туѓина, пуста далечина,
одам рано пред месечина.
Оставам дробни дечиња мои,
чувај ги мила, ко очите свои.

Spremaj mi libe koshula bela,
sokri od oko ti solza vrela.
Na pat kje odam utre vo zori,
v' tugjina pusta so drugari moi.

Tugjina, pusta dalechina,
odam rano pred mesechina.
Ostavam drobni dechinja moi,
chuvaj gi mila, ko ochite svoi.

Vo skut mi sedat dechinja mali,
mojata raka nezhno gi gali.
Kako da pojdam, srce se kine,
gushni me kjerko, gushni me sine.

Tugjina, pusta dalechina,
odam rano pred mesechina.
Ostavam drobni dechinja moi,
chuvaj gi mila, ko ochite svoi.

Spremaj mi libe kosula bela,
sokri od oko ti solza vrela.
Na pat ke odam utre vo zori,
v' tugina pusta so drugari moi.

Tugina, pusta dalecina,
odam rano pred mesecina.
Ostavam drobni decina moi,
cuvaj gi mila, ko ocite svoi.

Vo skut mi sedat decina mali,
mojata raka nezno gi gali.
Kako da pojdam, srce se kine,
gusni me kerko, gusni me sine.

Tugina, pusta dalecina,
odam rano pred mesecina.
Ostavam drobni decina moi,
cuvaj gi mila, ko ocite svoi.

Έτοίμασε μου αγάπη μου το άσπρο μου το πουκάμισο
κρύψε απά τα μάτια σου τα καυτά δάκρυα
τον δρόμο θα παρω αύριο την αυγή
στην έρημη την ξενιτιά με τους συντρόφους μου.

Έρημη ξενιτιά μακρινή
φεύγω νωρις πριν το φεγγάρι
αφήνω τα μικρούλια τα παιδιά μου
φύλαγε τα αγάπη μου σαν τα μάτια σου.

Στα ποδιά μου κάθονται τα μικρά μου παιδiα
το χέρι μου τα χαδεύει απαλά
πως να φυγω η καρδία μου σκίζετε
αγκάλιασε με κόρη μου αγκάλιασε με γιε μου.