Друга земја ние немаме

Тешко време, јадовно, земјо ми те надвило.
Луѓе ти раселени, древни куќи ти разурнати.
Цркви и манастири, ечат од нив уште камбани.

Лета сокол, надлета жална Македонија,
дробни солзи пророси кога виде луѓе скорнати,
еј, од својте прагови, сега пусти и разурнати.

Друга земја не, ние немаме,
ниту други камбани.
Пак ќе дојде ден, ќе се издигне
Лешочкиот, славен манастир.
Стегни срце ти, Македонијо,
сонце пак ќе огрее
и ќе забијат силно камбани
и над Шара и насекаде.

Соколе мој, соколе, можат да ни земат сѐ,
само не од душава, вечна љубов да ни откорнат.
Љубов, еј, за нашата мила мајка Македонија.

Друга земја не, ние немаме,
ниту други камбани.
Пак ќе дојде ден, ќе се издигне
Лешочкиот, славен манастир.
Стегни срце ти, Македонијо,
сонце пак ќе огрее
и ќе забијат силно камбани
и над Шара и насекаде.

Слободно летај, мој соколе!

Teshko vreme, jadovno, zemjo mi te nadvilo.
Lugje ti raseleni, drevni kukji ti razurnati.
Crkvi i manastiri, echat od niv ushte kambani.

Leta sokol, nadleta zhalna Makedonija,
drobni solzi prorosi koga vide lugje skornati,
ej, od svojte pragovi, sega pusti i razurnati.

Druga zemja ne, nie nemame,
nitu drugi kambani.
Pak kje dojde den, kje se izdigne
Leshochkiot, slaven manastir.
Stegni srce ti, Makedonijo,
sonce pak kje ogree
i kje zabijat silno kambani
i nad Shara i nasekade.

Sokole moj, sokole, mozhat da ni zemat sѐ,
samo ne od dushava, vechna ljubov da ni otkornat.
Ljubov, ej, za nashata mila majka Makedonija.

Druga zemja ne, nie nemame,
nitu drugi kambani.
Pak kje dojde den, kje se izdigne
Leshochkiot, slaven manastir.
Stegni srce ti, Makedonijo,
sonce pak kje ogree
i kje zabijat silno kambani
i nad Shara i nasekade.

Slobodno letaj, moj sokole!

Tesko vreme, jadovno, zemjo mi te nadvilo.
Luge ti raseleni, drevni kuki ti razurnati.
Crkvi i manastiri, ecat od niv uste kambani.

Leta sokol, nadleta zalna Makedonija,
drobni solzi prorosi koga vide luge skornati,
ej, od svojte pragovi, sega pusti i razurnati.

Druga zemja ne, nie nemame,
nitu drugi kambani.
Pak ke dojde den, ke se izdigne
Lesockiot, slaven manastir.
Stegni srce ti, Makedonijo,
sonce pak ke ogree
i ke zabijat silno kambani
i nad Sara i nasekade.

Sokole moj, sokole, mozat da ni zemat sѐ,
samo ne od dusava, vecna lubov da ni otkornat.
Lubov, ej, za nasata mila majka Makedonija.

Druga zemja ne, nie nemame,
nitu drugi kambani.
Pak ke dojde den, ke se izdigne
Lesockiot, slaven manastir.
Stegni srce ti, Makedonijo,
sonce pak ke ogree
i ke zabijat silno kambani
i nad Sara i nasekade.

Slobodno letaj, moj sokole!