Дојчин јунак, Сирак Јанко и Крали Марко, солунски чувачи

Се собрале, се набрале,
до три бана, до три кралја,
во град Солун, на солунски,
на солунски седум кули.

Едниот је Дојчин јунак,
Дојчин јунак од Солуна,
а вториот сирак Јанко,
сирак Јанко од Јанина.
А треќиот Крали Марко,
Крали Марко од Прилепа.

Јадат, пијат, се веселат,
со нојбет си градот чуват.

Сите редот одредоха,
редот дојде на Дојчина,
та си узе златна вигла,
та разгледа горе долу,
по патишта, по друмишта,
и по поле и по море.

Кога гледат по морето,
зададел се шарен кораб,
внатре седе еден турски,
еден турски челебија.

Еден Турчин чужја вера,
не си иде на скелето,
право тегле на Беш чинар.
Там излезе од коработ,
и отвори бели чадар.

Как' си виде Дојчин јунак,
та си вјахна брза коња,
та си слезе на Беш чинар.
Од далеку се предвикна,
на Турчина му говоре:

- „Море турски челебија,
море Турчин, чужја вера!
Заш' не идеш на скелето,
да си платиш тешки ѓумрук,
тук' си дошол на Беш чинар“?

Турчин веле и говоре:
- „Ја не дојдов да ви плаштам,
да ви плаштам тешки ѓумрук,
тук' сум дошол од султана,
да повелјам град Солуна“.

На Дојчин му жал паднало,
та си крена боздогана,
та си фрли по Турчина
и боздоган му утече,
и не погоди Турчина.

Тога Турчин се предвикна:
- „Излезите од коработ
да фатиме Дојчин јунак“!
Дојчин назад се поврна,
дробни солзи си пророни,
отиде на седум кули,
на дружина им говори:

- „Што седите, што гледате?
Дошла турска челебија,
челебија, чужја вера.
Што чиниме да чиниме,
град Солуна да чуваме“.

Se sobrale, se nabrale,
do tri bana, do tri kralja,
vo grad Solun, na solunski,
na solunski sedum kuli.

Edniot je Dojchin junak,
Dojchin junak od Soluna,
a vtoriot sirak Janko,
sirak Janko od Janina.
A trekjiot Krali Marko,
Krali Marko od Prilepa.

Jadat, pijat, se veselat,
so nojbet si gradot chuvat.

Site redot odredoha,
redot dojde na Dojchina,
ta si uze zlatna vigla,
ta razgleda gore dolu,
po patishta, po drumishta,
i po pole i po more.

Koga gledat po moreto,
zadadel se sharen korab,
vnatre sede eden turski,
eden turski chelebija.

Eden Turchin chuzhja vera,
ne si ide na skeleto,
pravo tegle na Besh chinar.
Tam izleze od korabot,
i otvori beli chadar.

Kak' si vide Dojchin junak,
ta si vjahna brza konja,
ta si sleze na Besh chinar.
Od daleku se predvikna,
na Turchina mu govore:

- „More turski chelebija,
more Turchin, chuzhja vera!
Zash' ne idesh na skeleto,
da si platish teshki gjumruk,
tuk' si doshol na Besh chinar“?

Turchin vele i govore:
- „Ja ne dojdov da vi plashtam,
da vi plashtam teshki gjumruk,
tuk' sum doshol od sultana,
da poveljam grad Soluna“.

Na Dojchin mu zhal padnalo,
ta si krena bozdogana,
ta si frli po Turchina
i bozdogan mu uteche,
i ne pogodi Turchina.

Toga Turchin se predvikna:
- „Izlezite od korabot
da fatime Dojchin junak“!
Dojchin nazad se povrna,
drobni solzi si proroni,
otide na sedum kuli,
na druzhina im govori:

- „Shto sedite, shto gledate?
Doshla turska chelebija,
chelebija, chuzhja vera.
Shto chinime da chinime,
grad Soluna da chuvame“.

Se sobrale, se nabrale,
do tri bana, do tri kralja,
vo grad Solun, na solunski,
na solunski sedum kuli.

Edniot je Dojcin junak,
Dojcin junak od Soluna,
a vtoriot sirak Janko,
sirak Janko od Janina.
A trekiot Krali Marko,
Krali Marko od Prilepa.

Jadat, pijat, se veselat,
so nojbet si gradot cuvat.

Site redot odredoha,
redot dojde na Dojcina,
ta si uze zlatna vigla,
ta razgleda gore dolu,
po patista, po drumista,
i po pole i po more.

Koga gledat po moreto,
zadadel se saren korab,
vnatre sede eden turski,
eden turski celebija.

Eden Turcin cuzja vera,
ne si ide na skeleto,
pravo tegle na Bes cinar.
Tam izleze od korabot,
i otvori beli cadar.

Kak' si vide Dojcin junak,
ta si vjahna brza kona,
ta si sleze na Bes cinar.
Od daleku se predvikna,
na Turcina mu govore:

- „More turski celebija,
more Turcin, cuzja vera!
Zas' ne ides na skeleto,
da si platis teski gumruk,
tuk' si dosol na Bes cinar“?

Turcin vele i govore:
- „Ja ne dojdov da vi plastam,
da vi plastam teski gumruk,
tuk' sum dosol od sultana,
da poveljam grad Soluna“.

Na Dojcin mu zal padnalo,
ta si krena bozdogana,
ta si frli po Turcina
i bozdogan mu utece,
i ne pogodi Turcina.

Toga Turcin se predvikna:
- „Izlezite od korabot
da fatime Dojcin junak“!
Dojcin nazad se povrna,
drobni solzi si proroni,
otide na sedum kuli,
na druzina im govori:

- „Sto sedite, sto gledate?
Dosla turska celebija,
celebija, cuzja vera.
Sto cinime da cinime,
grad Soluna da cuvame“.