Збогум земјо убавице

И сонцето ко да темне,
се скамени лист во гора,
а јас и ти земјо неми,
само љубовта ни збори.

Збогум земјо, убавице,
мојот бисер за на срце,
далеку ме води патот,
туѓи луѓе, туѓо јато.

Наведнувам тивко чело,
за разделба стојам простум,
а ти прекрасна и мила,
ко да чекаш мое „збогум“.

Збогум земјо, убавице,
мојот бисер за на срце,
далеку ме води патот,
туѓи луѓе, туѓо јато.

Ќе испијам и јас чаша
печалбарска рана тешка,
дали еднаш се ќе сврши,
таа чаша да се скрши.

Збогум земјо, убавице,
мојот бисер за на срце,
далеку ме води патот,
туѓи луѓе, туѓо јато.

I sonceto ko da temne,
se skameni list vo gora,
a jas i ti zemjo nemi,
samo ljubovta ni zbori.

Zbogum zemjo, ubavice,
mojot biser za na srce,
daleku me vodi patot,
tugji lugje, tugjo jato.

Navednuvam tivko chelo,
za razdelba stojam prostum,
a ti prekrasna i mila,
ko da chekash moe „zbogum“.

Zbogum zemjo, ubavice,
mojot biser za na srce,
daleku me vodi patot,
tugji lugje, tugjo jato.

Kje ispijam i jas chasha
pechalbarska rana teshka,
dali ednash se kje svrshi,
taa chasha da se skrshi.

Zbogum zemjo, ubavice,
mojot biser za na srce,
daleku me vodi patot,
tugji lugje, tugjo jato.

I sonceto ko da temne,
se skameni list vo gora,
a jas i ti zemjo nemi,
samo lubovta ni zbori.

Zbogum zemjo, ubavice,
mojot biser za na srce,
daleku me vodi patot,
tugi luge, tugo jato.

Navednuvam tivko celo,
za razdelba stojam prostum,
a ti prekrasna i mila,
ko da cekas moe „zbogum“.

Zbogum zemjo, ubavice,
mojot biser za na srce,
daleku me vodi patot,
tugi luge, tugo jato.

Ke ispijam i jas casa
pecalbarska rana teska,
dali ednas se ke svrsi,
taa casa da se skrsi.

Zbogum zemjo, ubavice,
mojot biser za na srce,
daleku me vodi patot,
tugi luge, tugo jato.