Писмо

Зората си зори, мајка дворој мети,
после двајсе лета татко од гурбет си иди,
дома, пусто, да се прибери.

- Мамо мила, мамо, оти прсти кршиш?
Оти прсти кршиш, мамо, оти очи криеш,
јанѕа имаш ти што не спиеш?

Кучињата лаат, први петли пеат,
и на порти некој торпа, в' гради срце скокна,
ете ни го домаќинот!

Стрча мајка боса, резето го тргна,
а пред порти само писмо, и во писмо абер:
си го прости господ Стојана.

Zorata si zori, majka dvoroj meti,
posle dvajse leta tatko od gurbet si idi,
doma, pusto, da se priberi.

- Mamo mila, mamo, oti prsti krshish?
Oti prsti krshish, mamo, oti ochi kriesh,
jandza imash ti shto ne spiesh?

Kuchinjata laat, prvi petli peat,
i na porti nekoj torpa, v' gradi srce skokna,
ete ni go domakjinot!

Strcha majka bosa, rezeto go trgna,
a pred porti samo pismo, i vo pismo aber:
si go prosti gospod Stojana.

Zorata si zori, majka dvoroj meti,
posle dvajse leta tatko od gurbet si idi,
doma, pusto, da se priberi.

- Mamo mila, mamo, oti prsti krsis?
Oti prsti krsis, mamo, oti oci kries,
janza imas ti sto ne spies?

Kucinata laat, prvi petli peat,
i na porti nekoj torpa, v' gradi srce skokna,
ete ni go domakinot!

Strca majka bosa, rezeto go trgna,
a pred porti samo pismo, i vo pismo aber:
si go prosti gospod Stojana.

Η Αυγή χάραξε,
η μάνα της αυλές καθαρίζει
τα τελευταία 20 καλοκαίρια
ο πατέρας από τα ξένα γύρισε
το έρμο σπίτι βάλει στην σειρά.

- Μάνα γλυκιά μου μάνα
γιατί τα δάχτυλα σου σπας?
Γιατί τα δάχτυλα σου σπας μάνα, γιατί τά μάτια σου κρύβεις
τι καημό έχεις και δεν κοιμάσαι?

Τα σκυλιά γαβγίζουν,
τα πρώτα κοκόρια λαλούν,
στην πόρτα κάποιος είναι,
στο στήθος η καρδιά χτυπά δυνατά,
ήρθε ο σπιτονοικοκύρης!

Τρέχει η μάνα ξυπόλητη,
τον σύρτη τραβά
στην πόρτα μόνο ένα γράμμα,
στο γράμμα μια είδηση
συνγωρεθηκε ο Στόγιαν.