Засвири една наша Милане

Во гради сликата негова,
еве солза слегува,
да му каже дека уште живее во мене,
да му каже: исто е.
Нека види дека уште сама сум, тагувам,
тој што срца ранува.

Засвири една наша Милане, за мене,
свири, ќе помине,
кој немал еднаш љубов голема,
тој што нема душа не знае да тагува.

Во мене среќата заоѓа,
само тага наоѓам.
Една роза и без вода цутеше некогаш,
сега таа овена.
Една роза и без сонце остана црвена,
сега слана на неа.

Засвири една наша Милане, за мене,
свири, ќе помине,
кој немал еднаш љубов голема,
тој што нема душа не знае да тагува.

Свири ми, свири нежно Милане,
да ми помине.

Vo gradi slikata negova,
eve solza sleguva,
da mu kazhe deka ushte zhivee vo mene,
da mu kazhe: isto e.
Neka vidi deka ushte sama sum, taguvam,
toj shto srca ranuva.

Zasviri edna nasha Milane, za mene,
sviri, kje pomine,
koj nemal ednash ljubov golema,
toj shto nema dusha ne znae da taguva.

Vo mene srekjata zaogja,
samo taga naogjam.
Edna roza i bez voda cuteshe nekogash,
sega taa ovena.
Edna roza i bez sonce ostana crvena,
sega slana na nea.

Zasviri edna nasha Milane, za mene,
sviri, kje pomine,
koj nemal ednash ljubov golema,
toj shto nema dusha ne znae da taguva.

Sviri mi, sviri nezhno Milane,
da mi pomine.

Vo gradi slikata negova,
eve solza sleguva,
da mu kaze deka uste zivee vo mene,
da mu kaze: isto e.
Neka vidi deka uste sama sum, taguvam,
toj sto srca ranuva.

Zasviri edna nasa Milane, za mene,
sviri, ke pomine,
koj nemal ednas lubov golema,
toj sto nema dusa ne znae da taguva.

Vo mene srekata zaoga,
samo taga naogam.
Edna roza i bez voda cutese nekogas,
sega taa ovena.
Edna roza i bez sonce ostana crvena,
sega slana na nea.

Zasviri edna nasa Milane, za mene,
sviri, ke pomine,
koj nemal ednas lubov golema,
toj sto nema dusa ne znae da taguva.

Sviri mi, sviri nezno Milane,
da mi pomine.