Песна за Скопје

Додек' Сонце Земјата ќе грее
ќе се помни шееситрета,
кога Вардар крвав ми протекол
и жал пронел по целиот свет.

Од земјата громови згрмеа,
стана пискот, трескање и страв.
Со илјади години ѕидано
мило Скопје се стори во прав.

Ми заплака сиот ле ми народ
од болки им душите плачат.
Сонцето се зад облаци скрило,
да не гледа жални настани.

Тогај рипна сиот ле ми народ,
грмна песна, младост прозбори.
Над урнатини палати да дига,
место жалој, живот да гори.

Dodek' Sonce Zemjata kje gree
kje se pomni sheesitreta,
koga Vardar krvav mi protekol
i zhal pronel po celiot svet.

Od zemjata gromovi zgrmea,
stana piskot, treskanje i strav.
So iljadi godini dzidano
milo Skopje se stori vo prav.

Mi zaplaka siot le mi narod
od bolki im dushite plachat.
Sonceto se zad oblaci skrilo,
da ne gleda zhalni nastani.

Togaj ripna siot le mi narod,
grmna pesna, mladost prozbori.
Nad urnatini palati da diga,
mesto zhaloj, zhivot da gori.

Dodek' Sonce Zemjata ke gree
ke se pomni seesitreta,
koga Vardar krvav mi protekol
i zal pronel po celiot svet.

Od zemjata gromovi zgrmea,
stana piskot, treskane i strav.
So iljadi godini zidano
milo Skopje se stori vo prav.

Mi zaplaka siot le mi narod
od bolki im dusite placat.
Sonceto se zad oblaci skrilo,
da ne gleda zalni nastani.

Togaj ripna siot le mi narod,
grmna pesna, mladost prozbori.
Nad urnatini palati da diga,
mesto zaloj, zivot da gori.