Кажи, кажи либе Стано

Кажи, кажи, либе Стано
што си замислена?
Дали руба немаш, Стано
или пари немаш?

Сè си имам, либе Димчо
само едно немам,
само едно немам, Димчо,
од срце порода.

Јас ќе одам, либе Стано,
во Солуна града
ќе ти купам, либе Стано,
дете позлатено.

Пусто да остане Диме
дете позлатено,
кога нема да ми каже
од срце: „слатка мајчице“.

Kazhi, kazhi, libe Stano
shto si zamislena?
Dali ruba nemash, Stano
ili pari nemash?

Sè si imam, libe Dimcho
samo edno nemam,
samo edno nemam, Dimcho,
od srce poroda.

Jas kje odam, libe Stano,
vo Soluna grada
kje ti kupam, libe Stano,
dete pozlateno.

Pusto da ostane Dime
dete pozlateno,
koga nema da mi kazhe
od srce: „slatka majchice“.

Kazi, kazi, libe Stano
sto si zamislena?
Dali ruba nemas, Stano
ili pari nemas?

Se si imam, libe Dimco
samo edno nemam,
samo edno nemam, Dimco,
od srce poroda.

Jas ke odam, libe Stano,
vo Soluna grada
ke ti kupam, libe Stano,
dete pozlateno.

Pusto da ostane Dime
dete pozlateno,
koga nema da mi kaze
od srce: „slatka majcice“.

Tell me, Stana, my love
why are you so worried?
Do you need clothes, Stana,
or maybe money?

I have everything, Dimcho my love,
there's just one thing that I don't have,
just one thing, Dimcho,
a child from the heart.

I will go, Stana my love,
to the city of Solun
and buy you, Stana my love,
a golden child.

May it be damned, Dime,
that golden child,
because it won't tell me
from his heart: "sweet mama".

- Powiedz, powiedz Stano miła,
czemu jesteś zamyślona?
Czyżbyś sukienki, Stano, nie miała
albo pieniędzy?

- Wszystko to mam, miły Dimcze,
jednego tylko nie mam,
jednego tylko nie mam, Dimcze,
dziecka ukochanego.

- Pójdę więc, Stano miła,
do miasta Saloniki,
tam ci kupię, Stano miła,
dziecko pozłacane.

- A na cóż mi Dimcze miły,
dziecko pozłacane,
które mi nie powie,
tak od serca: „mamusiu kochana”.