Величко, скопски војвода

Величко, скопски војвода
ноќеска гора оставил,
решил при мајка да оди,
силна го тага фанала.

Куќа сум мајко отворил,
у тие горски пештери,
а од тебе кријам одамна,
у тија борби крвави.

Проштевај мајко, не жалај,
збогум за навек од мене.
Не можам, мајко комитска,
в' ропство да трпам крваво,
ни да го гледам народот
како се сруши на нозе.

Когај да влезе наближил,
у тоа село Црешево,
наеднаш пушки згрмеа
од сите страни на него.

Извади бомби од појас,
разигра срце јуначко
кога ми леле пукнаа
цела се земја потресе.

Проштевај мајко, не жалај,
збогум за навек од мене.
Не можам, мајко комитска,
в' ропство да трпам крваво,
ни да го гледам народот
како се сруши на нозе.

Velichko, skopski vojvoda
nokjeska gora ostavil,
reshil pri majka da odi,
silna go taga fanala.

Kukja sum majko otvoril,
u tie gorski peshteri,
a od tebe krijam odamna,
u tija borbi krvavi.

Proshtevaj majko, ne zhalaj,
zbogum za navek od mene.
Ne mozham, majko komitska,
v' ropstvo da trpam krvavo,
ni da go gledam narodot
kako se srushi na noze.

Kogaj da vleze nablizhil,
u toa selo Creshevo,
naednash pushki zgrmea
od site strani na nego.

Izvadi bombi od pojas,
razigra srce junachko
koga mi lele puknaa
cela se zemja potrese.

Proshtevaj majko, ne zhalaj,
zbogum za navek od mene.
Ne mozham, majko komitska,
v' ropstvo da trpam krvavo,
ni da go gledam narodot
kako se srushi na noze.

Velicko, skopski vojvoda
nokeska gora ostavil,
resil pri majka da odi,
silna go taga fanala.

Kuka sum majko otvoril,
u tie gorski pesteri,
a od tebe krijam odamna,
u tija borbi krvavi.

Prostevaj majko, ne zalaj,
zbogum za navek od mene.
Ne mozam, majko komitska,
v' ropstvo da trpam krvavo,
ni da go gledam narodot
kako se srusi na noze.

Kogaj da vleze nablizil,
u toa selo Cresevo,
naednas puski zgrmea
od site strani na nego.

Izvadi bombi od pojas,
razigra srce junacko
koga mi lele puknaa
cela se zemja potrese.

Prostevaj majko, ne zalaj,
zbogum za navek od mene.
Ne mozam, majko komitska,
v' ropstvo da trpam krvavo,
ni da go gledam narodot
kako se srusi na noze.

Velichko, the voivoda (captain) from Skopje
left the forest tonight,
decided to go to his mother,
for he feels deep sorrow.

I opened a house, mother,
in those forest caves,
and I am not telling you for a long time
about those bloody battles.

Forgive me, mother,
goodbye forever from me.
I cannot, mother of komita (warrior)
take to this bloody slavery,
or see the people
brought down to their knees.

When he came close
to the village Creshevo,
suddenly rifles started a thunder
from all directions toward him.

He took bombs from his belt,
his heroic heart started to beat faster
and when they detonated,
the ground started to shake.

Forgive me, mother,
goodbye forever from me.
I can't, mother of komita
take to this bloody slavery,
or see the people
brought down to their knees.

Veličko, kapteinis no Skopjes,
Šonakt mežu atstāja
Viņš nolēma doties pie savas mātes
Jo viņš jūt dziļas skumjas.

Es izveidoju mājas, māte,
Šajās meža alās
Un es tev sen neesmu stāstījis
Par šīm asiņainām cīņām.

Piedod man, māte,
Uz mūžību ardievas no manis
Es nevaru, karotāja māte,
Izciest šo asiņaino verdzību,
Un redzēt cilvēkus
Uz ceļiem nospiestus.

Kad viņš tuvojās
Kreševo ciemam
Piepēši šautenes sāka dārdēt
Viņa virzienā no visām pusēm

Viņš izņēma bumbas no savas jostas
Viņa varoņa sirds sāka dauzīties
Un kad viņas uzsprāga
Zeme sāka trīcēt.

Velichko, der Vojvode (Führer) aus Skopje,
verließ heute Nacht den Wald,
beschloss zu seiner Mutter zu gehen,
denn er war zutiefst betrübt.

Ich habe eine Bleibe eingerichtet, Mutter,
dort in den Waldhöhlen,
aber ich werde Dir nicht lange
über jene blutigen Schlachten erzählen.

Verzeih mir, Mutter,
dies ist ein Abschied für immer.
Ich kann, Mutter eines Kriegers,
weder das Blut in der Sklaverei ansehen,
noch dem Volk zusehen,
wie es am Boden liegt.

Als er in die Nähe
des Dorfes Creshevo kam,
richtete sich plötzlich ein Gewehrdonner
aus allen Richtungen gegen ihn.

Er zog Bomben aus seinem Gürtel
sein Heldenherz schlug schneller,
und als sie explodierten,
begann der Boden zu beben.

Verzeih mir, Mutter,
dies ist ein Abschied für immer.
Ich kann, Mutter eines Kriegers,
weder das Blut in der Sklaverei ansehen,
noch dem Volk zusehen,
wie es am Boden liegt.

Weliczko*, wojewoda** ze Skopje,
tej nocy las opuścił,
zdecydował matkę odwiedzić,
bo wielki smutek go chwycił.

- Dom sobie, matko, stworzyłem,
w tych leśnych jaskiniach,
przed tobą skrywam od dawna,
te krwawe potyczki.

Wybacz, matko, nie żałuj,
i żegnaj mi matko na zawsze.
Nie mogę, matko bojownika,
w niewoli cierpieć krwawej,
ani patrzeć jak naród,
rzuca się na kolana.

Kiedy podszedł blisko,
do wioski Creszewo***
nagle strzelby zagrzmiały,
w niego, ze wszystkich stron.

Wyciągnął zza pasa granaty,
zabiło mocniej junackie serce,
a kiedy granaty wybuchły,
cała się ziemia zatrzęsła.

Wybacz, matko, nie żałuj,
i żegnaj mi matko na zawsze.
Nie mogę, matko bojownika,
w niewoli cierpieć krwawej,
ani patrzeć jak naród,
rzuca się na kolana.