Садила Димка босилче

Садила Димка босилче
на една бавча крај море.

Не ми никнало босилче,
но ми никнало зумбулче.

Викна ми Димка да плаче:
- Ој леле, Боже, до бога,
која ли гора да фатам?

Мајка ѝ вели, говори:
- Молчи ми, Димке, не плачи,
утре либето ќе дојде,
тој ќе ти даде босилче.

Он ќе ти даде босилче,
ти ќе му дадеш зумбулче.

Sadila Dimka bosilche
na edna bavcha kraj more.

Ne mi niknalo bosilche,
no mi niknalo zumbulche.

Vikna mi Dimka da plache:
- Oj lele, Bozhe, do boga,
koja li gora da fatam?

Majka ì veli, govori:
- Molchi mi, Dimke, ne plachi,
utre libeto kje dojde,
toj kje ti dade bosilche.

On kje ti dade bosilche,
ti kje mu dadesh zumbulche.

Sadila Dimka bosilce
na edna bavca kraj more.

Ne mi niknalo bosilce,
no mi niknalo zumbulce.

Vikna mi Dimka da place:
- Oj lele, Boze, do boga,
koja li gora da fatam?

Majka i veli, govori:
- Molci mi, Dimke, ne placi,
utre libeto ke dojde,
toj ke ti dade bosilce.

On ke ti dade bosilce,
ti ke mu dades zumbulce.