Лична Мара меанџика

Лична Мара меанџика,
си имала машко дете.
Си имала машко дете,
машко дете, Костадинче.

Нејно момче на туѓина,
на туѓина, на печалба.
Па ѝ велат комшиките,
комшијките, душманките:

- Мори Маро, лична Маро,
не си чекај твојто момче.
Твојто момче друга љуби,
друга има во туѓина.

Се налути лична Мара,
си заљуби два џелата.
Си заљуби два џелата,
ѝ заклаја машко дете.

Мариното лично момче
лош сон сони во туѓина.
Го укаса лута змија,
меѓу двете црни очи.

Па им вели на другари:
- Еј другари, мили браќа,
лош сон видов пред зората,
ме укаса лута змија.

Ме укаса лута змија,
меѓу двете црни очи.
Дали Мара ми умрела,
или мое машко дете?

Па си вјавна брза коња
и си дојде право дома.
Си ја нашол лична Мара,
па ѝ вели, ѝ говори:

- Мори Маро, лична Маро,
каде ми е машко дете?
Каде ми е машко дете,
машко дете, Костадинче?

На Стојана, Мара вели:
- Ручај Стојан, не се мисли.
Наше дете на школи е,
на школи е, на играње.

Многу пати се враќаше,
кај браќа ми, кај вујковци.
Може тамо е отишло,
да поигра со вујковци.

Тогај нешто му прозборе,
во мислите стојанови:
- Ручај тате, не си мисли,
твојто дете е заклано.

Го заклаја два џелата,
мојта глава, закопана.
Мојта глава под пенџере,
под пенџере, на куќата.

Копај тате под пенџере,
ќе го најдеш твојто дете.
Ќе го најдеш твојто дете,
твојто дете, Костадинче.

Lichna Mara meandzhika,
si imala mashko dete.
Si imala mashko dete,
mashko dete, Kostadinche.

Nejno momche na tugjina,
na tugjina, na pechalba.
Pa ì velat komshikite,
komshijkite, dushmankite:

- Mori Maro, lichna Maro,
ne si chekaj tvojto momche.
Tvojto momche druga ljubi,
druga ima vo tugjina.

Se naluti lichna Mara,
si zaljubi dva dzhelata.
Si zaljubi dva dzhelata,
ì zaklaja mashko dete.

Marinoto lichno momche
losh son soni vo tugjina.
Go ukasa luta zmija,
megju dvete crni ochi.

Pa im veli na drugari:
- Ej drugari, mili brakja,
losh son vidov pred zorata,
me ukasa luta zmija.

Me ukasa luta zmija,
megju dvete crni ochi.
Dali Mara mi umrela,
ili moe mashko dete?

Pa si vjavna brza konja
i si dojde pravo doma.
Si ja nashol lichna Mara,
pa ì veli, ì govori:

- Mori Maro, lichna Maro,
kade mi e mashko dete?
Kade mi e mashko dete,
mashko dete, Kostadinche?

Na Stojana, Mara veli:
- Ruchaj Stojan, ne se misli.
Nashe dete na shkoli e,
na shkoli e, na igranje.

Mnogu pati se vrakjashe,
kaj brakja mi, kaj vujkovci.
Mozhe tamo e otishlo,
da poigra so vujkovci.

Togaj neshto mu prozbore,
vo mislite stojanovi:
- Ruchaj tate, ne si misli,
tvojto dete e zaklano.

Go zaklaja dva dzhelata,
mojta glava, zakopana.
Mojta glava pod pendzhere,
pod pendzhere, na kukjata.

Kopaj tate pod pendzhere,
kje go najdesh tvojto dete.
Kje go najdesh tvojto dete,
tvojto dete, Kostadinche.

Licna Mara meandjika,
si imala masko dete.
Si imala masko dete,
masko dete, Kostadince.

Nejno momce na tugina,
na tugina, na pecalba.
Pa i velat komsikite,
komsijkite, dusmankite:

- Mori Maro, licna Maro,
ne si cekaj tvojto momce.
Tvojto momce druga lubi,
druga ima vo tugina.

Se naluti licna Mara,
si zalubi dva djelata.
Si zalubi dva djelata,
i zaklaja masko dete.

Marinoto licno momce
los son soni vo tugina.
Go ukasa luta zmija,
megu dvete crni oci.

Pa im veli na drugari:
- Ej drugari, mili braka,
los son vidov pred zorata,
me ukasa luta zmija.

Me ukasa luta zmija,
megu dvete crni oci.
Dali Mara mi umrela,
ili moe masko dete?

Pa si vjavna brza kona
i si dojde pravo doma.
Si ja nasol licna Mara,
pa i veli, i govori:

- Mori Maro, licna Maro,
kade mi e masko dete?
Kade mi e masko dete,
masko dete, Kostadince?

Na Stojana, Mara veli:
- Rucaj Stojan, ne se misli.
Nase dete na skoli e,
na skoli e, na igrane.

Mnogu pati se vrakase,
kaj braka mi, kaj vujkovci.
Moze tamo e otislo,
da poigra so vujkovci.

Togaj nesto mu prozbore,
vo mislite stojanovi:
- Rucaj tate, ne si misli,
tvojto dete e zaklano.

Go zaklaja dva djelata,
mojta glava, zakopana.
Mojta glava pod pendjere,
pod pendjere, na kukata.

Kopaj tate pod pendjere,
ke go najdes tvojto dete.
Ke go najdes tvojto dete,
tvojto dete, Kostadince.

Η όμορφη η Μάρα η ταβερνιάρισσα,
είχε αγοράκι είχε ένα αγοράκι
είχε αγοράκι είχε ένα αγοράκι
ένα αγοράκι τον Κωνσταντίνο.

Ο άντρας της ήταν στο εξωτερικό,
στο εξωτερικό, για δουλειά.
την λένε λοιπόν οι γείτονές της,
οι γείτονες, οι εχθροί:

Μωρε Μαρα όμορφη Μαρα
μην περιμένεις τον άνδρα σου.
ο άνδρας σου αγαπάει κάποιον άλλη,
άλλη έχει στην ξενιτιά.

Θύμωσε η όμορφη η Μαρα
ερωτεύτηκε δυο εκτελεστές
ερωτεύτηκε δυο εκτελεστές
της έσφαξαν το αγόρι.

Της Μαρας ο ομορφος ο ανδρας
κακο ονειρο ειδε στα ξενα
Τον δάγκωσε ένα θυμωμένο φίδι,
ανάμεσα στα δύο μαύρα μάτια.

Λέει λοιπόν στους φίλους του:
- Γεια σας φίλοι, αγαπητοί αδελφοί,
Είδα ένα κακό όνειρο πριν ξημερώσει,
Με δάγκωσε ένα θυμωμένο φίδι.

Με δάγκωσε ένα θυμωμένο φίδι,
ανάμεσα στα δύο μαύρα μάτια.
μήπως η Μαρα πέθανε
ή το αρσενικό μου παιδί.

Σελώνει γρήγορα το άλογο
και πάει κατευθείαν στο σπίτι του
βρίσκει μόνο την όμορφη την Μαρα
και της είπε της μιλάει:

Μωρέ Μάρω όμορφη Μάρω
που είναι το αγοράκι μου?
Που είναι το αγοράκι μου
το αγοράκι μου ο Κωστάκης?

Στον Στογιαν η Μαρα λέει
- Ηρέμησε Στογιαν μην σκέφτεσαι
το αγοράκι σου είναι στο σχολείο
στο σχολείο είναι και παίζει.

Επέστρεψε πολλές φορές,
στους αδερφούς μου, στους θείους του.
Ίσως εκεί πήγε,
να παίζει με τους θείους του.

Τότε κάτι του μίλησε
στης σκέψεις του Στογιάν
- Ηρέμησε πατέρα μην σκέφτεσαι
το αγοράκι σου είναι σφαγμένο.

Τον έσφαξαν δύο δήμιοι,
το κεφάλι μου, θαμμένο.
Το κεφάλι μου κάτω από το παράθυρο
κάτω από το παράθυρο, στο σπίτι.

Σκάψε μπαμπά κάτω από το παράθυρο,
θα βρεις το παιδί σου.
Θα βρεις το παιδί σου,
το παιδί σου, τον Κωστάκη.