Езеро рајско убаво

Езеро рајско убаво,
слатко, бисерно, чудесно,
не испраќај си ветрови,
реката Дрим ми ја матиш.

Излегов да се прошетам,
крај Дримот у езерото,
од што ветрови вееја
тамо песна пееја:
- “О, што сум слатко заспало,
па брата на сон сонувало“.

- Кои сте вие двајцата
што бели книги читате,
галеби лисја ви вртат?
- Миладиновци ние сме.

Во сон си поздрав праќаа,
од Димитри и Константин,
поздрав од Миладиновци
до народ в' Струга и струшко.
Поздрав за Македонија,
нашава мила татковина.

- Ние сме браќа Миладиновци,
Константин и Димитрија,
млади стружани, учители,
од златна Струга, убава.

Во Струга сме се родиле,
песни, приказни собирале,
од народ поклон оставиле.
Со перо в' рака се боревме
слобода да добиеме
од пусти грчки тирани.

- А зошто толку сте мачени,
брада пуштиле, потемнеле,
очите ви се насолзени
крвави солзи роните?

По бел си свет си одевме,
наша слобода баравме,
никаде правда не најдовме.
Секаде душман нè бараше
и в' зандан нас нè затвори,
в' Стамбола зандан' да гниеме.

Ezero rajsko ubavo,
slatko, biserno, chudesno,
ne isprakjaj si vetrovi,
rekata Drim mi ja matish.

Izlegov da se proshetam,
kraj Drimot u ezeroto,
od shto vetrovi veeja
tamo pesna peeja:
- “O, shto sum slatko zaspalo,
pa brata na son sonuvalo“.

- Koi ste vie dvajcata
shto beli knigi chitate,
galebi lisja vi vrtat?
- Miladinovci nie sme.

Vo son si pozdrav prakjaa,
od Dimitri i Konstantin,
pozdrav od Miladinovci
do narod v' Struga i strushko.
Pozdrav za Makedonija,
nashava mila tatkovina.

- Nie sme brakja Miladinovci,
Konstantin i Dimitrija,
mladi struzhani, uchiteli,
od zlatna Struga, ubava.

Vo Struga sme se rodile,
pesni, prikazni sobirale,
od narod poklon ostavile.
So pero v' raka se borevme
sloboda da dobieme
od pusti grchki tirani.

- A zoshto tolku ste macheni,
brada pushtile, potemnele,
ochite vi se nasolzeni
krvavi solzi ronite?

Po bel si svet si odevme,
nasha sloboda baravme,
nikade pravda ne najdovme.
Sekade dushman nè barashe
i v' zandan nas nè zatvori,
v' Stambola zandan' da gnieme.

Ezero rajsko ubavo,
slatko, biserno, cudesno,
ne isprakaj si vetrovi,
rekata Drim mi ja matis.

Izlegov da se prosetam,
kraj Drimot u ezeroto,
od sto vetrovi veeja
tamo pesna peeja:
- “O, sto sum slatko zaspalo,
pa brata na son sonuvalo“.

- Koi ste vie dvajcata
sto beli knigi citate,
galebi lisja vi vrtat?
- Miladinovci nie sme.

Vo son si pozdrav prakaa,
od Dimitri i Konstantin,
pozdrav od Miladinovci
do narod v' Struga i strusko.
Pozdrav za Makedonija,
nasava mila tatkovina.

- Nie sme braka Miladinovci,
Konstantin i Dimitrija,
mladi struzani, uciteli,
od zlatna Struga, ubava.

Vo Struga sme se rodile,
pesni, prikazni sobirale,
od narod poklon ostavile.
So pero v' raka se borevme
sloboda da dobieme
od pusti grcki tirani.

- A zosto tolku ste maceni,
brada pustile, potemnele,
ocite vi se nasolzeni
krvavi solzi ronite?

Po bel si svet si odevme,
nasa sloboda baravme,
nikade pravda ne najdovme.
Sekade dusman ne barase
i v' zandan nas ne zatvori,
v' Stambola zandan' da gnieme.