Деспа ми стои крај Дунава

Деспа ми стои крај Дунава,
Деспа си Дунав љуто колнеше:
- Дунав, Дунав, аман бел Дунав,
водите да ти пресушат.

Водите да ти пресушат,
рибите да ти испукаат,
што ми го удави моето братче
со триста души сватови,
со девет рала тапани
и со девет зурли сребрени?

- Ој Деспо, Деспо, бегај од тука,
да не те удавам, аман и тебе,
водите да те однесат,
да не те удавам, аман и тебе,
како што го удавив твоето братче.

Despa mi stoi kraj Dunava,
Despa si Dunav ljuto kolneshe:
- Dunav, Dunav, aman bel Dunav,
vodite da ti presushat.

Vodite da ti presushat,
ribite da ti ispukaat,
shto mi go udavi moeto bratche
so trista dushi svatovi,
so devet rala tapani
i so devet zurli srebreni?

- Oj Despo, Despo, begaj od tuka,
da ne te udavam, aman i tebe,
vodite da te odnesat,
da ne te udavam, aman i tebe,
kako shto go udaviv tvoeto bratche.

Despa mi stoi kraj Dunava,
Despa si Dunav luto kolnese:
- Dunav, Dunav, aman bel Dunav,
vodite da ti presusat.

Vodite da ti presusat,
ribite da ti ispukaat,
sto mi go udavi moeto bratce
so trista dusi svatovi,
so devet rala tapani
i so devet zurli srebreni?

- Oj Despo, Despo, begaj od tuka,
da ne te udavam, aman i tebe,
vodite da te odnesat,
da ne te udavam, aman i tebe,
kako sto go udaviv tvoeto bratce.