Спрема се Младен, спрема се

Спрема се Младен, спрема се,
младо аскерче да оди,
девет години да служи,
во таја града Битола.

Татко му пари броеше,
мајка му руба спремаше,
браќа му коњче ковеја,
либе му китка даваше,
тивко му дума думаше:

- „Младене, либе Младене,
китка в' пазува да чуваш,
кога ќе китка овене,
јас ќе се либе посвршам.
Јас ќе се либе посвршам,
за црна земја робинка“.

Sprema se Mladen, sprema se,
mlado askerche da odi,
devet godini da sluzhi,
vo taja grada Bitola.

Tatko mu pari broeshe,
majka mu ruba spremashe,
brakja mu konjche koveja,
libe mu kitka davashe,
tivko mu duma dumashe:

- „Mladene, libe Mladene,
kitka v' pazuva da chuvash,
koga kje kitka ovene,
jas kje se libe posvrsham.
Jas kje se libe posvrsham,
za crna zemja robinka“.

Sprema se Mladen, sprema se,
mlado askerce da odi,
devet godini da sluzi,
vo taja grada Bitola.

Tatko mu pari broese,
majka mu ruba spremase,
braka mu konce koveja,
libe mu kitka davase,
tivko mu duma dumase:

- „Mladene, libe Mladene,
kitka v' pazuva da cuvas,
koga ke kitka ovene,
jas ke se libe posvrsam.
Jas ke se libe posvrsam,
za crna zemja robinka“.