Девојченце душо моја

Девојченце душо лице твое,
изгоре ми младо срце мое.
Со твојата лична убавина,
како јасна полноќ Месечина.

Само шеташ покрај мое порте,
променето, злато накитено,
кој замине моме и те види,
сал' застане душо и се чуди.

Дали путот да си продужува,
или тебе младо да грабнува?
Мислеејќи туј си замрзнува
и у јутро сам си осамнува.

Куде оду моме све си мислу,
кад га свију полноќ све сонују,
како тебе моме да те зему,
и сас тебе век да си векују.

Devojchence dusho lice tvoe,
izgore mi mlado srce moe.
So tvojata lichna ubavina,
kako jasna polnokj Mesechina.

Samo shetash pokraj moe porte,
promeneto, zlato nakiteno,
koj zamine mome i te vidi,
sal' zastane dusho i se chudi.

Dali putot da si produzhuva,
ili tebe mlado da grabnuva?
Misleejkji tuj si zamrznuva
i u jutro sam si osamnuva.

Kude odu mome sve si mislu,
kad ga sviju polnokj sve sonuju,
kako tebe mome da te zemu,
i sas tebe vek da si vekuju.

Devojcence duso lice tvoe,
izgore mi mlado srce moe.
So tvojata licna ubavina,
kako jasna polnok Mesecina.

Samo setas pokraj moe porte,
promeneto, zlato nakiteno,
koj zamine mome i te vidi,
sal' zastane duso i se cudi.

Dali putot da si produzuva,
ili tebe mlado da grabnuva?
Misleejki tuj si zamrznuva
i u jutro sam si osamnuva.

Kude odu mome sve si mislu,
kad ga sviju polnok sve sonuju,
kako tebe mome da te zemu,
i sas tebe vek da si vekuju.