Излегов да се прошетам

Излегов да се прошетам
низ таа града Битола,
низ тие тесни сокаци,
по таа Дембел чаршија.

Дафина, мома убава,
на висок чардак седеше,
во раце чешел држеше,
руси си коси чешлаше,
руси си коси чешлаше,
луто си мајка колнеше:

- Пукнала, мајко, треснала,
зошто ме роди убава,
не можам д' одам в' чаршија,
по тие пусти беќари,
лута ракија пиеа,
мене за мезе бараа.

Izlegov da se proshetam
niz taa grada Bitola,
niz tie tesni sokaci,
po taa Dembel charshija.

Dafina, moma ubava,
na visok chardak sedeshe,
vo race cheshel drzheshe,
rusi si kosi cheshlashe,
rusi si kosi cheshlashe,
luto si majka kolneshe:

- Puknala, majko, tresnala,
zoshto me rodi ubava,
ne mozham d' odam v' charshija,
po tie pusti bekjari,
luta rakija piea,
mene za meze baraa.

Izlegov da se prosetam
niz taa grada Bitola,
niz tie tesni sokaci,
po taa Dembel carsija.

Dafina, moma ubava,
na visok cardak sedese,
vo race cesel drzese,
rusi si kosi ceslase,
rusi si kosi ceslase,
luto si majka kolnese:

- Puknala, majko, tresnala,
zosto me rodi ubava,
ne mozam d' odam v' carsija,
po tie pusti bekari,
luta rakija piea,
mene za meze baraa.