Ах мори мајко

Ах мори мајко, што не ме мажиш,
што ми не бараш лика, прилика?
Уште ли ќе седам на разбојот
уште ли ќе белам бело платно?

Марике, ќерко, не се будали,
ја земи си ја метлата,
па измети рамни дворја
и навади зумбул цвеќе!

Оздола иде лудо младо,
лудо младо с' коњ дорија,
ќе ти рече: - „Добро утро,
добро утро, лично Маре“.

Ah mori majko, shto ne me mazhish,
shto mi ne barash lika, prilika?
Ushte li kje sedam na razbojot
ushte li kje belam belo platno?

Marike, kjerko, ne se budali,
ja zemi si ja metlata,
pa izmeti ramni dvorja
i navadi zumbul cvekje!

Ozdola ide ludo mlado,
ludo mlado s' konj dorija,
kje ti reche: - „Dobro utro,
dobro utro, lichno Mare“.

Ah mori majko, sto ne me mazis,
sto mi ne baras lika, prilika?
Uste li ke sedam na razbojot
uste li ke belam belo platno?

Marike, kerko, ne se budali,
ja zemi si ja metlata,
pa izmeti ramni dvorja
i navadi zumbul cveke!

Ozdola ide ludo mlado,
ludo mlado s' kon dorija,
ke ti rece: - „Dobro utro,
dobro utro, licno Mare“.