Оф, што сум далеку од тебе Македонијо

Оф, што сум толку далеку, далеку
од тебе Македонијо,
оф, што не можам да гледам, да гледам,
твојата убост немерна.

Охридско Езеро убаво, убаво,
Пирин Планина висока,
реката Вардар, крвава, крвава
и Бело Море бескрајно.

Ти раѓаш само синои герои,
храбри Македонци,
вечно се поробени и разделени,
никогаш непокорени.

Болен си лежам в' туѓина, в' туѓина
и таму јас ќе си умрам.
Последна желба си имам, си имам,
в' Македонија да дојдам.
Македонија да видам, да видам
и таму јас да си умрам.

Of, shto sum tolku daleku, daleku
od tebe Makedonijo,
of, shto ne mozham da gledam, da gledam,
tvojata ubost nemerna.

Ohridsko Ezero ubavo, ubavo,
Pirin Planina visoka,
rekata Vardar, krvava, krvava
i Belo More beskrajno.

Ti ragjash samo sinoi geroi,
hrabri Makedonci,
vechno se porobeni i razdeleni,
nikogash nepokoreni.

Bolen si lezham v' tugjina, v' tugjina
i tamu jas kje si umram.
Posledna zhelba si imam, si imam,
v' Makedonija da dojdam.
Makedonija da vidam, da vidam
i tamu jas da si umram.

Of, sto sum tolku daleku, daleku
od tebe Makedonijo,
of, sto ne mozam da gledam, da gledam,
tvojata ubost nemerna.

Ohridsko Ezero ubavo, ubavo,
Pirin Planina visoka,
rekata Vardar, krvava, krvava
i Belo More beskrajno.

Ti ragas samo sinoi geroi,
hrabri Makedonci,
vecno se porobeni i razdeleni,
nikogas nepokoreni.

Bolen si lezam v' tugina, v' tugina
i tamu jas ke si umram.
Posledna zelba si imam, si imam,
v' Makedonija da dojdam.
Makedonija da vidam, da vidam
i tamu jas da si umram.