Таму долу крај Белото Море

Таму долу крај Белото Море,
таму е браќа мојот роден крај,
тиран дојде нас нè пропади,
па скитаме по целиот свет,
ох, Македонијо,
моја земјо напатена.

Уште памтам, браќа, бежанците,
с' очи тажни, срца ранети,
напуштија родно огниште,
па тргнаа земји далечни,
ох, Македонијо,
моја земјо напатена.

Уште памтам, браќа Македонци,
Кукуш, Делчев и Бело Море,
ќе го памтам пусто Еди Куле,
тоа сотре многу херои,
ох, Македонијо,
моја земјо напатена.

Дали еднаш пак ќе се вратам,
во нашиот мил роден крај,
дали еднаш сонце ќе огрее,
таму долу в Македонија,
ох, Македонијо,
моја, мила, земјо родена,
ох, Македонијо,
моја земјо напатена.

Tamu dolu kraj Beloto More,
tamu e brakja mojot roden kraj,
tiran dojde nas nè propadi,
pa skitame po celiot svet,
oh, Makedonijo,
moja zemjo napatena.

Ushte pamtam, brakja, bezhancite,
s' ochi tazhni, srca raneti,
napushtija rodno ognishte,
pa trgnaa zemji dalechni,
oh, Makedonijo,
moja zemjo napatena.

Ushte pamtam, brakja Makedonci,
Kukush, Delchev i Belo More,
kje go pamtam pusto Edi Kule,
toa sotre mnogu heroi,
oh, Makedonijo,
moja zemjo napatena.

Dali ednash pak kje se vratam,
vo nashiot mil roden kraj,
dali ednash sonce kje ogree,
tamu dolu v Makedonija,
oh, Makedonijo,
moja, mila, zemjo rodena,
oh, Makedonijo,
moja zemjo napatena.

Tamu dolu kraj Beloto More,
tamu e braka mojot roden kraj,
tiran dojde nas ne propadi,
pa skitame po celiot svet,
oh, Makedonijo,
moja zemjo napatena.

Uste pamtam, braka, bezancite,
s' oci tazni, srca raneti,
napustija rodno ogniste,
pa trgnaa zemji dalecni,
oh, Makedonijo,
moja zemjo napatena.

Uste pamtam, braka Makedonci,
Kukus, Delcev i Belo More,
ke go pamtam pusto Edi Kule,
toa sotre mnogu heroi,
oh, Makedonijo,
moja zemjo napatena.

Dali ednas pak ke se vratam,
vo nasiot mil roden kraj,
dali ednas sonce ke ogree,
tamu dolu v Makedonija,
oh, Makedonijo,
moja, mila, zemjo rodena,
oh, Makedonijo,
moja zemjo napatena.

Εκεί κάτω δίπλα στην Άσπρη Θάλασσα
εκεί αδέλφια μου είναι η πατρίδα μου
τύραννοι ήρθαν σε εμάς μας κατέστρεψαν
και έτσι τριγυρνάμε σε όλο τον κόσμο
ωχ Μακεδονία,
χωρά μου πολυβασανισμένη.

Ακόμη θυμάμαι αδέλφια, τους φυγάδες
με λυπημένα μάτια, με την καρδία τραυματισμένη
να αφήνουν την μητρική εστία
και να πηγαίνουν σε μακρινές χώρες
ωχ Μακεδονία,
χωρά μου πολυβασανισμένη.

Ακόμη θυμάμαι αδέλφια Μακεδόνες
Κιλκίς ντελτσεφ και την άσπρη θάλασσα
θα θυμάμαι το έρμο το Γεντί Κουλέ
όπου χάθηκαν πολλοί ήρωες
ωχ Μακεδονία,
χωρά μου πολυβασανισμένη.

Μήπως καμιά φορά γυρίσω (ξανά)
στην αγαπημένη μας πατρίδα,
μήπως και λάμψει ξανά ο ήλιος
εκεί κάτω στην Μακεδονία?
ωχ Μακεδονία,
χωρά μου πολυβασανισμένη.