Болка за Нерет

Стари сме ќерко печалбари,
пеесет долги, тешки години,
имаме пари ќерко, куќи и коли,
гледаме внуци, ама друго нè боли.

Болка за Нерет ќерко носам на душа,
цел век ја носам ќерко, в туѓа туѓина
цел живот пусти Грци не ми дадоа,
да си го видам Нерет, не ме пуштија.

Уште ни зборот не докажа,
заплака тивко тетка Фанија:
- Еднаш да појдев ќерко, село да видев
на свои блиски мртви, свеќи да палев.

Болка за Нерет ќерко носам на душа,
цел век ја носам ќерко, в туѓа туѓина
цел живот пусти Грци не ми дадоа,
да си го видам Нерет, не ме пуштија.

Stari sme kjerko pechalbari,
peeset dolgi, teshki godini,
imame pari kjerko, kukji i koli,
gledame vnuci, ama drugo nè boli.

Bolka za Neret kjerko nosam na dusha,
cel vek ja nosam kjerko, v tugja tugjina
cel zhivot pusti Grci ne mi dadoa,
da si go vidam Neret, ne me pushtija.

Ushte ni zborot ne dokazha,
zaplaka tivko tetka Fanija:
- Ednash da pojdev kjerko, selo da videv
na svoi bliski mrtvi, svekji da palev.

Bolka za Neret kjerko nosam na dusha,
cel vek ja nosam kjerko, v tugja tugjina
cel zhivot pusti Grci ne mi dadoa,
da si go vidam Neret, ne me pushtija.

Stari sme kerko pecalbari,
peeset dolgi, teski godini,
imame pari kerko, kuki i koli,
gledame vnuci, ama drugo ne boli.

Bolka za Neret kerko nosam na dusa,
cel vek ja nosam kerko, v tuga tugina
cel zivot pusti Grci ne mi dadoa,
da si go vidam Neret, ne me pustija.

Uste ni zborot ne dokaza,
zaplaka tivko tetka Fanija:
- Ednas da pojdev kerko, selo da videv
na svoi bliski mrtvi, sveki da palev.

Bolka za Neret kerko nosam na dusa,
cel vek ja nosam kerko, v tuga tugina
cel zivot pusti Grci ne mi dadoa,
da si go vidam Neret, ne me pustija.

Γέροι, είμαστε κόρη μου, εργαζόμενοι
πενήντα ατέλειωτα δύσκολα χρόνια
έχουμε χρήματα κόρη μου, σπίτια και αυτοκίνητα
μεγαλώνουμε τα εγγόνια μας, άλλο όμως μας πονάει.

Πόνο για το Νέρετ κόρη μου κουβαλάω στην ψυχή
ολόκληρο αιώνα τον κουβαλάω στη μακρινή ξενιτιά
όλη τη ζωή οι έρημοι οι Έλληνες δεν μου επέτρεψαν
να δω το Νέρετ δεν με άφησαν.

Tο λόγο της ακόμα δεν τελείωσε,
έκλαψε ήρεμα η θεία Φάνια,
μια φορά μόνο να πήγαινα κόρη μου, το χωριό να δω
στους δικούς μου νεκρούς κερί να άναβα.

Πόνο για το Νέρετ κόρη μου κουβαλάω στην ψυχή
ολόκληρο αιώνα τον κουβαλάω στη μακρινή ξενιτιά
όλη τη ζωή οι έρημοι οι Έλληνες δεν μου επέτρεψαν
να δω το Νέρετ δεν με άφησαν.